Schildpadjes en de Brandaris op!

Afgelopen week ben ik met de Sea Turtle Conservation Bonaire (= Schildpaddenstichting) naar Klein Bonaire geweest. Mijn zijn 6-en stapten we 's morgens om een uur of half acht in een klein bootje. De oversteek naar Klein Bonaire duurde hoogstens 10 minuten of zo, je bent er zo. We gingen eerst de ene kant van het strand inspecteren. Dat houdt in dat er gekeken wordt of er sporen zijn van vrouwtjes die de eieren komen leggen of van nesten die uitgekomen zijn. Van een aantal nesten is bekend waar deze zich bevinden en dan wordt er even gekeken hoe het met het nest gaat, of het al uitgekomen is ed. De ene kant die we opgingen was niet heel bijzonder, geen nieuwe sporen en geen nesten uitgekomen. De andere kant op was in eerste instantie ook niet bijster interessant tot we bij een stukje kwamen waar veel schildpadden zwommen. Zo af en toe zag je een kopje boven water komen om even lucht te happen.
Even later bleek dat een nest zo goed als klaar was. De eieren waren al uitgekomen en de schildpadjes lagen te wachten tot de temperatuur zou dalen. Ze lagen gewoon te slapen, echt heel schattig. Na enig overleg werd besloten om ze eruit te halen en op een andere plek eruit te laten. De plek waar het nest lag was namelijk niet ideaal voor ze. Ze liepen daar meer risico om opgegeten te worden als ze uitkwamen en naar zee liepen/zwommen. Dus alle 167 schildpadjes moesten er uit gehaald worden en dat ging met handen vol tegelijkertijd. Vervolgens mochten wij ze in een emmer doen. Het was wel grappig, de meesten waren nog een beetje slaperig, maar zodra je er eentje oppakte, dan raakte je waarschijnlijk een aanknopje want dan werden de flippertjes heel actief bewogen. Enfin, toen alles eruit was, bleek dat er maar een paar eieren niet uitgekomen waren. Eentje was nog bezig met uitkomen, dus die is geholpen. Vervolgens snel naar een ander stuk strand waar ze uit de emmer werden gelaten en vervolgens gingen ze zo snel mogelijk naar het water toe. Echt een heel leuk gezicht! Eentje bleek maar 3 flippertjes te hebben en was ietsjes langzamer, maar deed wel heel erg zijn best om net zo snel te zijn. Al snel zag je overal in het water donkere schilpadvormige vlekjes en overal kleine kopjes boven water. Het is echt heel leuk om te zien! Dus al met al was dat een erg goede dag.

Sinds Jelle terug is uit Saba/Statia zijn we al twee keer naar het Nationale Park geweest. De eerste keer om het bergje bij de ingang te beklimmen. Dat was echt klauterend naar boven en klauterend naar beneden, dus echt beklimmen. De tweede keer was het om de Brandaris op te gaan, de hoogste berg van Bonaire. Dat was een langere klim en af en toe ook echt nog wel klauteren (alhoewel dat natuurlijk meer voor mij dan voor klipgeit Jelle). Bovenop waaide het echt heel hard, maar dat was wel lekker. We hadden wel mazzel met dit tochtje doordat het best waaide en vrij bewolkt was. Maar het viel mij wel een soort van mee. Achteraf is dat natuurlijk altijd zo, maar we deden er ongeveer 2 uur over. Toen we klaar waren moesten we alleen wel weer het hele park door. Bij Boca Slagbaai is een soort cafetaria en die was net open. Konden we mooi een drankje halen, want dat hadden we wel verdiend!