Saba, The unspoiled queen

Laatste eiland van ons eilandhopavontuur. Af en toe is deze website best irritant. Windwardside hoort volgens deze site bij Bonaire, idem voor Oranjestad op Statia en Philipsburg hoort bij de VS. Enfin, ik ga er nog maar eens een mailtje aan wagen. Zucht.

Na een kort vluchtje en een even korte landing was ik dan op Saba, the unspoiled queen. Alle eilandjes hier hebben een nickname. Zo is St. Maarten 'The Friendly Island', Statia 'The hidden Gem' en Bonaire 'Diver's Paradise'. Saba is eigenlijk niets meer dan een grote berg midden in de zee, het enige vlakke stukje hier is de luchthaven met zijn ieniemienie landingsbaan en kleine ontvangsthal. Bij aankomst kreeg ik weer een mooie stempel in mijn paspoort!

Op Statia zijn we te voet naar de guesthouse gegaan, op St. Maarten met de huurauto en hier op Saba, heel decadent, met de taxi. Het huren van een auto is hier niet nuttig en lopen is niet zo verstandig, want die weg ging gewoon steil omhoog, met wat bochten. Ons laatste adres was the Cottage Club in Windwardside. We hadden nog wel gekeken naar goedkopere locaties, maar de reviews waren daar niet zo positief over en ze waren in de middle of nowhere. Maar de Cottage Club was een goede keus, want we hebben onze eigen cottage waar we kunnen koken en een bankje hebben en een balkon met uitzicht op zee! Best top dus!

Saba heeft geen muggen! Yeah, ben dus al eventjes niet gestoken! Waarschijnlijk wordt dat wel weer goed gemaakt als we weer op Bonaire zijn. :-s Maar Saba is gewoon heel mooi. Het is groen en tropisch.

We zijn de volgende dag gelijk de Mount Scenery op gegaan. We (nou ja ik) wilde het officieel doen, dus we gingen naar the Trail Shop voor Nature Tags, maar toen die eindelijk open was, bleek dat je die gratis krijgt. Nou ja, je betaalt 1$ per dag extra voor je kamer. Dus we gingen de berg op. Dat betekende eigenlijk dat we een hele lange trap op moesten, want de hele trail bestaat voornamelijk uit traptreden. En die zijn killing voor mij, want ik ben gewoon niet zo heel goed in traplopen, geef mij maar gewone helling. Op sommige stukken was het best glad doordat het onder de mos zaten en het een beetje geregend had, maar we kwamen wel boven. Het uitzicht is echt geweldig, je kunt bijna het hele eiland zien!

Alle huizen hier lijken best op elkaar, want ze zijn wit met een rood/bruin dak en groene luiken/raamkozijnen. Dus van bovenaf was het niet zo goed te zien welk dorp wat was, maar als je weet waar de luchthaven is, dan kom je er natuurlijk wel achter. De top van de berg bevindt zich ook regelmatig in de wolken en dan is het een beetje mistig. Zoals eerder vertelt is Saba erg groen en als je er rondloopt dat realiseer je je dat je gewoon in een soort jungle loopt. Met veel varens, olifantsoren, mosjes, liaanactige dingen, bromelia's enzovoorts.

De tocht naar beneden was wel lastig, want het was GLAD. Ik ben maar 1 keer uitgegleden, maar ik kon mezelf nog net redden. Maar ik heb nu echt wel spierpijn, want je loopt je toch een beetje in te houden. Maar wel gaaf.

De tweede dag zijn we gaan duiken. Wel 2 duiken achter elkaar, wat we eigenlijk nooit doen. Maar ja, het is toch wel zo makkelijk. We zijn naar Torrenspoint en Tent Reef geweest. Dit was trouwens wel weer een hele andere duikschool dan de vorige. Maar de duikspots zijn geweldig, net of je in een aquarium zwemt. Navigatie is niet zo makkelijk als op Bonaire, maar we hadden weer begeleiding. Het was wel vreemd, want we kregen geen duikhorloge. Dat is toch lastig duiken, want ik vind het toch wel fijn om te weten hoelang ik onder water ben. Diepte, temperatuur en hoeveel lucht je nog hebt, kan je van je manometer aflezen, maar hoelang je onder water bent niet. Het waren 2 lange duiken, beiden ongeveer 60 minuten. Best raar.

We waren met maar 4 duikers en die andere 2 hadden veel ervaring, maar dat was niet echt te merken tijdens het duiken. Als ik voor elke keer dat ze ergens tegenaan kwamen een euro had gekregen, dan was ik nu rijk geweest. Jelle dacht dat het deels kwam omdat ze een camera hadden en op een gegeven moment lucht gingen delen. Maar ze waren heel onrustig en dat was ook onrustig voor ons, omdat er niet zoveel ruimte was tussen de plateaus. Maar het duidelijk was zo gaaf. Echt een heel aantal schildpadden gezien, een enorme Lion Fish en een enorme Angelfish. En het koraal was prachtig.

Vandaag is Jelle nog een wandeling gaan maken, in zijn uppie want ik had nog spierpijn. Het was een soort rondje om het eiland en hij was heel wat eerder terug dan ik had verwacht. Het is hier echt een klein eiland. :-)